“Is dit wel wat voor zo’n oude bok als ik?”, vraagt Bertus lachend. “Moet je geen jonge knaap hiervoor hebben?” Deze reactie en de manier waarop hij het brengt zegt alles over Bertus de Zwaan. Deze rasoptimist denkt dat hij niet meer tot de doelgroep behoort, maar niets is minder waar. We zijn ontzettend blij met zijn bereidheid tot het maken van dit portret. Zijn portret. Want iedereen doet ertoe binnen Breman. Jong, oud, bruin, blank en alles daartussenin. We zijn heel benieuwd op welk vlak
hij energiepositiviteit ziet en ervaart binnen
Breman.
“Is dit wel wat voor zo’n oude bok als ik?”, vraagt Bertus lachend. “Moet je geen jonge knaap hiervoor hebben?” Deze reactie en de manier waarop hij het brengt zegt alles over Bertus de Zwaan. Deze rasoptimist denkt dat hij niet meer tot de doelgroep behoort, maar niets is minder waar. We zijn ontzettend blij met zijn bereidheid tot het maken van dit portret. Zijn portret. Want iedereen doet ertoe binnen Breman. Jong, oud, bruin, blank en alles daartussenin. We zijn heel benieuwd op welk vlak
hij energiepositiviteit ziet en ervaart binnen
Breman.
Dit jaar 45 jaar. Vijf-en-veertig jaar inzet voor Breman. De loyaliteit aan onze organisatie is onmiskenbaar groot. In deze tijd, waarin banen sneller worden verwisseld dan een paar sokken, klinkt het bijna ongeloofwaardig. Maar voor Bertus is het een uitgemaakte zaak. Hij heeft één keer gedacht om weg te gaan, maar kon niet echt een goede reden vinden waarom. Dus bleef hij en daar heeft hij, zo zegt hij zelf, geen dag spijt van gehad.
Geen hiërarchie
Bertus houdt ervan om op een laagdrempelige manier te communiceren. Het is geen u, maar jij of Bertus. Iets wat hij heel belangrijk vindt. Geen hiërarchie. Juist in een organisatie. “Niemand kan uitblinken in zijn eentje. Daar heb je elkaar voor nodig. Dat is mooi hè? Daar word ik nou energiepositief van. Ik kan mijn kennis overdragen aan de jongere generatie om ze verder te helpen, maar ik heb die jonge gasten net zo hard nodig. Dan blijf ik ook een beetje bij.”
Het beste gereedschap: je handen
Het was een pittige tijd, begin jaren 80, toen hij startte bij Breman. In het gezin waar Bertus in opgroeide waren veel monden te voeden, want zijn ouders hadden 14(!) kinderen. Zeven zonen en zeven dochters. “Mijn vader zei vaak: Leer een vak, waarin je iets moois kunt maken met je handen. Daar is altijd behoefte aan. En dat is, tot op de dag van vandaag, waarheid gebleken.” Bertus ging na de lts als installatiemonteur aan de slag. Inmiddels is hij projectleider.
Wat je zaait, dat oogst je
Werken lijkt er bij Bertus met de paplepel te zijn ingegoten. “We waren altijd aan het werk. Naast het werk bij Breman werkte ik ook op de camping van mijn ouders en ging ik met mijn oom mee. Die was groenteboer. Dan ventte je dagen langs de deuren. Nou dan leer je wel met mensen omgaan. Dan kom je erachter, dat hoe je de ander benadert van grote invloed kan zijn. En dat wat je zaait, je ook oogst. Vriendelijk zijn kost niks, maar levert veel op.”
Beetje geluk hebben
In het kader van energiepositiviteit denkt Bertus heel breed. “Je kunt het niet op één ding vastpinnen denk ik. Het is een combinatie van factoren. En dat begint bij je gezondheid en goed in je vel zitten. Want dat neem je ook mee naar je werk. Daar kun je zelf veel aan doen, maar daar heb je ook wel een klein beetje geluk bij nodig. Want, als je gezondheid je in de steek laat, dan komt alles in een ander daglicht te staan. En verder? Probeer van elke dag een mooie dag te maken. Een positieve instelling kun je namelijk wel afdwingen en dan sta je vaak al met 10-0 voor.”
