Joke en Lydia Mooyweer (41) werken nu vijf jaar bij Breman Gedie. Deze goedlachse tweeling vond het geweldig dat zij werden gevraagd voor een energiepositief portret in de BremanBreed. En eerlijk? Dit was een schot in de roos. Wat een prachtige, actieve en vooral positief ingestelde zussen zijn dit. Een geweldig voorbeeld. Over hoe om te gaan met tegenslagen, de liefde voor dieren, hun kijk op de toekomst en welke rol Breman daarin mag
vervullen.
Joke en Lydia Mooyweer (41) werken nu vijf jaar bij Breman Gedie. Deze goedlachse tweeling vond het geweldig dat zij werden gevraagd voor een energiepositief portret in de BremanBreed. En eerlijk? Dit was een schot in de roos. Wat een prachtige, actieve en vooral positief ingestelde zussen zijn dit. Een geweldig voorbeeld. Over hoe om te gaan met tegenslagen, de liefde voor dieren, hun kijk op de toekomst en welke rol Breman daarin mag
vervullen.
Zonnige kant
Eénenveertig jaar geleden werden Joke en Lydia geboren in het ziekenhuis van Zwolle. Ze groeiden samen op, met hun twee oudere zussen Lies en Karin. Het was een onbevangen en fijne tijd op hun boerderij in Blokzijl. De boerderij is een aantal jaren geleden verkocht. En de moeder van Joke en Lydia is helaas na een ziekbed overleden. De oudere zussen zijn uitgevlogen en wonen zelfstandig. De tweeling woont nu in Vollenhove samen met hun vader. Op sommige vlakken hebben zij meer hulp en begeleiding nodig dan anderen, al zijn ze behoorlijk zelfstandig en redden ze het goed samen. Zij ervaren die extra hulp en begeleiding trouwens niet als iets negatiefs. Sterker nog, zij zien bijna alles van de zonnige kant.
Voor jezelf opkomen
Op de vraag wat zij het liefst doen bij Breman zeggen ze beiden: “Alles wel. Het maakt ons niet echt uit wat we doen. Alle werkzaamheden vinden we wel leuk. Joke: “Ik ben heel blij dat ik hier mag werken.” Hiervoor werkten ze samen in de horeca. Hier hadden ze het ook naar hun zin, totdat zij geen vrij konden krijgen om hun moeder te bezoeken. Zij lag in het ziekenhuis en de vooruitzichten waren niet goed. Joke: “Nou, toen heb ik gewoon gezegd: Kan mij niet schelen, we gaan toch. Lydia en ik zijn in de auto gestapt en weggegaan. Lydia: “Ja dat was echt niet netjes van ze.” Via een jobcoach van de gemeente zijn ze in contact gekomen met Breman. Beiden: “Het is een heel leuk team. En Marja en Ilja (leidinggevenden bij Breman Gedie) helpen ons altijd als er iets is. Het is ook heel fijn dat we nu de weekenden altijd vrij zijn.”
Liefde voor dieren
De dames zitten niet stil. Ook naast hun werk bij Breman weten ze hun tijd goed in te vullen. De boerderij is dan wel verkocht, maar helemaal afstand doen van alle dieren hebben ze niet gedaan. Zo hebben ze nog een 40-tal schapen, negen pony’s en twee honden, Lyka en Desi, die ze met veel liefde verzorgen. Daarnaast gaan ze elke woensdagavond naar de fysio. Voor Lydia is dit erg belangrijk, omdat zij na een ongeluk aangepaste schoenen heeft. Zelf zegt ze over het ongeluk: “Ja wat doe je eraan? Niks! Het had erger gekund toch?”. Deze nuchtere instelling is absoluut kenmerkend voor ze.
Niet te ver vooruit kijken
Hoe ze de toekomst zien? Ze kijken niet te ver vooruit. Leven in het hier en nu. Deze identieke tweeling denkt bijna over alles hetzelfde. Zelfs wat ze van elkaar vinden. Al vonden ze dat wel een lastige vraag. Toch komen hun antwoorden overeen: “Het is een fijne zus. Ze is bijna altijd vrolijk. Veel doen we samen. Ruzie hebben we heel af en toe, al is het dan ook zo weer goed. Zonde van je tijd toch, ruziemaken?”
Als je deze twee dames gesproken hebt, kun je niet anders dan met een glimlach de deur uitgaan. Zij zien het leven als een geschenk, de zon achter de regen en Breman als een fijne werkgever die goed voor ze zorgt en waar ze graag zijn.
