Werkplaats thuis
“Het sluiten van Breman Meppel en de overgang naar Breman Kampen. Recessies waardoor er bijna tot geen werk was. En dan kan ik nog wel even doorgaan, maar dit, nee dit is hele andere koek. Het blijft moeilijk omdat je niet weet wanneer het weer een beetje ‘normaal’ gaat worden. Ik ben blij met deze oplossing voor mij om wel thuis te kunnen werken. Ik ben namelijk longpatiënt en normaal gesproken al heel vatbaar voor longontstekingen. Voorzichtig zijn is daarom in mijn geval ook nodig, dat begrijp je, maar je kunt nog zo voorzichtig zijn. Het virus heeft zo zijn eigen plan lijkt het.”
Toch besmet
Want je raakte toch besmet met het virus? “Ja, mijn vrouw Gerrie werkt in het revalidatiecentrum Reggersoord en is via haar werk besmet geraakt. Even later bleek uit de test dat ook ik besmet was. Nou dat was schrikken. Vooral omdat je niet weet hoe je erop gaat reageren. Gelukkig bleef het bij mij bij lichte klachten, maar mijn vrouw is wel behoorlijk ziek geweest. In totaal is zij drie maanden thuis gebleven en nog ondervind ze er de gevolgen van. Het is zo ongrijpbaar. We vonden het een spannende tijd. We zijn dankbaar dat het goed is afgelopen.” Aan de kerstdagen denken ze liever niet terug. “Waar we anders zo van genieten met onze kinderen en kleinkinderen, was het nu een lege tafel tijdens het diner.” Toch blijven ze optimistisch en bekijken ze het per dag.
Arbeidsvreugde
Als we Arnold vragen hoe hij het vind, dat thuiswerken krijgen we als reactie een grote glimlach en de opmerking: “Ik ben er nu wel dikke zat van. Zoals ik al zei; het is mooi dat het kan, maar het is wel erg saai. Je staat hier maar tussen deze vier muren je werk te doen. Nee ik hoop dat er snel een eind aan komt. Liever vandaag dan morgen ga ik weer naar de werkplaats bij Breman Kampen. Het praatje, de lunch met collega’s en een de andere omgeving het draagt toch allemaal bij aan de arbeidsvreugde. Wij hebben dat allemaal nodig toch? Ik in ieder geval wel.”
Tip voor leidinggevenden
Voor leidinggevenden heeft Arnold nog een tip. ”Omdat je elkaar weinig tot niet ziet en spreekt is het wel prettig wanneer er eens in de zoveel tijd even persoonlijk contact is vanuit de leidinggevende. Gelukkig spreek ik mijn naaste collega’s bijna dagelijks en collega Steven Jonker zie ik ook geregeld wanneer hij materiaal komt brengen bijvoorbeeld.” Deze contacten ervaart hij als zeer waardevol.
En straks?
“Hoop ik dat je me weer aantreft bij Breman Kampen, samen met mijn andere collega’s. Dat we weer ongehinderd onze kinderen en kleinkinderen over de vloer kunnen hebben, zonder er steeds bewust van moeten zijn dat we afstand van elkaar moeten houden. Daar gaan we voor. We komen er wel!’
